شهادت امام جواد (علیه السّلام) بر تمام شیعیان تسلیت عرض می کنیم

کان تقى خصلت جواد اهل بیت

آنکه در وصفش فرو ماند کمیت

از هجوم رنجها خون شد دلش

همسر نامهربان شد قاتلش

همچو شمع کشته محراب شد

سوخت کم‏کم تا وجودش آب شد

سوختند از غم ولى الله را

با که گویم این غم جانکاه را

کز گل زهرا گلابى مانده است

پرتویى از آفتابى مانده است

وانکه با اسرار حق محرم‏تر است

عمر او از عمر گل هم کمتر است

دشمن او خار راهش مى ‏شود

خانه‏ ى او قتلگاهش مى ‏شود

بسته بر رویش همه درها کنند

سایه بر جسمش کبوترها کنند

پای روضه ی ابن الرضا علیه السلام

 

در تـاریـخ شهادت نهمین امام شیعه حضرت جوادالائمه علیه السلام روایات گوناکونی وارد شده است، چنانکه مسعودى، روز شهادت حضرت را در پنجم ذى الحجه سال 219 ه.ق می داند، (1) اما طبق مشهورترین روایات، عروج ملکوتی ایشان در آخر ماه ذى القعده سال 220 هجرى قمری بوده است، و در آن هنگام از سن شریفش تنها 25 سال و چند ماه گذشته بود.
 

میراث علمی امام جواد علیه السلام

 

معمولاً پس از رحلت یک امام به دلیل مشکلاتی که به وجود می‌آمد تا مدّت زمانی ارتباط شیعیان با امام بعدی بسیار محدود می‌شد. حتی وکلای آن حضرت هم که در بلاد اسلامی حضور داشتند، برقراری ارتباطشان با امام، با دشواریهایی روبرو می‌شد .
 

جایگاه علم از منظر امام محمد تقى علیه السلام
 

نهمین امام شیعه حضرت امام محمد تقى علیه السلام در کودکى عهده دار امر رهبری و امامت جامعه اسلامی شدند و در همان زمان دانش سرشار آن بزرگوار دوست و دشمن را به حیرت و شگفتى واداشت. مناظرات علمی آن حضرت با شخصیت‌های بزرگ جهان اسلام و فتواهای دقیق ایشان در مسائل گوناگون علمی، در تاریخ پربار علم همچون خورشیدی تابان بر تارک مکتب پویای تشیع می درخشد.
 

تحلیلی بر حیات اجتماعی شیعه در عصر امام نهم
 

شیعه، تحت تاثر تعالیم والی عترت رسول خدا علیهم السلام و به جهت پاى بندی به سیره قرآن مبنی بر اعتماد بر عقل و تسلیم در برابر داورى آن در اعتقادات، ممتاز گشته است. این فرقه همواره از شناخته شده ترین فرق، و داراى رساترین برهان و سرسخت ترین مواضع در صحنه درگیرى هاى فکرى بوده است. در دوران خلافت عباسیان عظمت فکرى شیعه بدان حد رسیده بود که حکومت ناچار شد با مقتداى آنان، یعنى امام رضا علیه السلام (بصورت بیعت گرفتن براى ولایت عهدى) سازش کند. این سازش، نشانه میزان توان و نفوذ این مکتب، و تاثیر اندیشه های آن در میان مردم و در موضع گیرى هایشان مى باشد
 

نقش امام جواد(علیه السلام) در نظام ولایی

 

بی گمان بازخوانی جایگاه و نقش امام جواد(علیه السلام) در نظام ولایی برای پاسخ گویی به برخی از پرسش ها و شبهاتی که از سوی مخالفان و حتی دوستان مطرح می شود امری ضروری و بایسته است. هدف نویسنده از بررسی جایگاه و نقش آن حضرت در نظام ولایی در مقاله حاضر از آن روست که بازخوانی آن به عنوان طرح مسئله و دعوت دیگران به بررسی و تحلیل و تبیین علمی آن می تواند غباری را که در پس سده ها بر چهره تابناک حقیقت نشسته بزداید و حقیقت مقام و جایگاه ایشان را بازنمایاند.
 

دوازده قطره از دریای فضایل جوادالائمّه علیهم السلام

امام جواد(ع) بر منبر رسول الله(ص) رفت و فرمود: «من محمدبن علی الجواد هستم. من نسب های همه مردم را می دانم، چه مردمی که به دنیا آمده اند و چه مردمی که به دنیا نیامده اند. ما این علم را قبل از این که عالم هستی خلق شود، داشته ایم و بعد از فنای عالم هستی نیز این علم را داریم. اگر نبود تظاهر اهل باطل، حکومت اهل گمراهی و شک مردم عوام؛ چیزهایی می گفتم که همه از اولین و آخرین را به تعجب وامی داشت.»